اثر فلزات سنگین بر صفات فیزیولوژیک زعفران (crocus sativus l)

آلودگی خاک ها به فلزات سنگین از مهم ترین مسائل زیست محیطی می باشد. توسعه ی فعالیت های کشاورزی در گرو شناسایی گیاهان مقاوم به این فلزات است. زعفران (crocus sativus l.) که از با ارزش ترین گیاهان زراعی دنیا بشمار می آید، در صورت داشتن توانایی رشد در خاک های آلوده به فلزات مذکور، می تواند گیاه مناسبی برای کشت در این خاک ها باشد. جهت مطالعه اثر فلزات سنگین بر صفات فیزیولوژیک زعفران، آزمایشی بر اساس طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و تیمارهای شاهد و غلظت 5/0 گرم در کیلوگرم از نیترات نقره، نیترات نیکل، نیترات روی، نیترات سرب، کربنات هیدروکسید مس و سولفات منگنز انجام شد. نتایج نشان داد که در سطح 5 درصد، تیمارهای مختلف اثر معنی داری بر عملکرد و اجزاء عملکرد نداشتند. اما اثر آنها بر طول برگ، رنگدانه های اصلی فتوسنتز (کلروفیل a و b)، کلروفیل کل و نسبت کلروفیل a به bمعنی دار شد. نسبت اخیر در مقایسه با شاهد در همه تیمارها کاهش یافت. تفاوت معنی داری بین تیمارها برای محتوای کاروتنوئید برگ وجود نداشت. اثر تیمارهای آزمایشی بر میزان پرولین برگ ها معنی دار شد و بیشترین مقدار نیز در نیترات نقره دیده شد. تفاوت میان شاهد و سایر تیمارها بر قندهای احیا کننده معنی دار نشد. اما این تفاوت برای قندهای محلول و غیراحیا کننده بین شاهد و برخی تیمارها معنی دار شد. تفاوت میان شاهد و تیمارهای مختلف برای میزان فعالیت کاتالاز و پراکسیداز معنی دار شد. نیترات نقره و نیترات روی به ترتیب سبب افزایش فعالیت کاتالاز و پراکسیداز نسبت به شاهد شدند. اثر تیمارها بر میزان کروسین کلاله معنی دار شد و نیترات نیکل میزان کروسین را کاهش داد.